ÖZET

Amaç:

Bu çalışma gebelikte uygulanan tarama testlerinin hasta anksiyetesi üzerine olan etkisini araştırmak amacıyla planlanmıştır.

Gereç -Yöntem:

Çalışmamız 16- 20. haftalar arası 300 gebeyi ve görüşlerine başvurduğumuz 35 kadın hastalıkları ve doğum uzmanını kapsadı. Durumsal anksiyeteyi ölçen STAI anksiyete testi tüm olgulara uygulandı. Gebelerin Down sendromu, tarama testleri ve amniosentez hakkında bilgi düzeyleri, hekimle olan iletişimleri için anket formuyla sorular soruldu. Hekimlerin gebelerin tarama testleri ile olan tutumları yine anket ile sorgulandı. Veriler hasta, hekim sayısı ve yüzde değer olarak ifade edildi. Değerlendirmede nonparametrik ki kare testi uygulandı. Gruplar arası farklılığın değerlendirilmesinde ise çok gözlü düzeyde ki kare testi, Zafson Programı ile kullanıldı. P değeri 0.05’in altında olan değerler istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.

Bulgular:

Hastaların ortalama yaşı 28±5 di. %37,3’ü primipar, %62,7’si ise multipardı. Paritelerine göre değerlendirildiğinde ise primipar hastaların multipar hastalardan daha fazla oranda tarama testleri hakkında bilgi sahibi olduğu teste verdikleri cevaplardan görüldü. (p<0,05). Bebeğinizin Down sendromu olduğu anlaşılırsa ne yaparsınız?” sorusuna hastaların 57’si (%19) “kesin sonlandırırım”, 62’si (%20,7) “kesinlikle sonlandırmam”, 181’i (%60,3) ise “kararsızım” cevabını verdi. Gebeler eğitim durumlarına göre değerlendirildiğinde üniversiteliler ile diğer gruplar arası istatistiksel fark anlamlıydı (p<0,05) Hastalar risk ve yaş gruplarına göre değerlendirildiğinde özellikle yüksek riskli grubun ve 36-40 yaş arası hastaların çoğunun kararını hekim önceden biliyordu. Sonuçlar istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,05).

Sonuç:

Down sendromu tanısını öğrendikten sonra bile gebeliğini sonlandırmayacak hastalar iyice ayıklanarak gereksiz harcamaların önüne geçilmelidir.