ÖZET

Konjenital kalp hastalıkları (KKH); canlı doğumların % 0.8’inde izlenen ve en sık tespit edilen malformasyonlar olup en az yarısı ölümle sonuçlanan veya cerrahi müdahale gerektiren anomalilerdir ve de perinatal mortalitenin %30’undan sorumludurlar. Fetal ekokardiyografi fetal kalbin embriyolojik detaylarının bilinmesinden ziyade belli bir bilgi, beceri ve oryentasyonun birleşimi esasına dayanmaktadır.

Fetal ekokardiyografinin amacı; riskli hasta grubuna ait fetüste normal kardiyak anotomi varlığını ve ritmini dökümente etmek, var ise anomaliyi veya aritmiyi tanımlamak olmalıdır.

Fetal kalbin değerlendirilmesi sırasında belirli bir sistematiğin izlenmesi gerekmektedir. Ardışık segmental analiz (ASA) yöntemi ve de temel tanımlayıcı terimlerin kullanımı ile birçok kompleks kardiyak anomalinin prenatal dönemde tanımlanması mümkün olmuştur. Shinebourne’ün 1970 ‘lerin sonunda ASA’i (sequential segmental analysis) fetal kardiyak değerlendirme için uygulamaya geçirmesiyle, bugün belli bir sistematik içinde KKA’nin prenatal tanısını, karmaşıklığa yol açmadan tanımlamak mümkün olmuştur. Bu doğrultuda, fetal kalbin tamamı, olası kalp anomalisinin karmaşıklığından bağımsız olarak üç segmetin (atriyum, ventrikül, büyük damarlar) birbirleriyle ilişki ve bağlantıları ile incelenebilir.

Erken gebelik haftalarında saptanan artmış nukal kalınlık varlığı ve ultrasonografide obstetrisyen tarafından izlenen anormal dört odacık görüntüsü fetal ekokardiyografi taraması için temel bir endikasyonu oluşturmakla beraber, konjenital kalp hastalığı ile doğan bebeklerinin %80-90’nın familyal veya maternal bir risk faktörü içermediği bilinmelidir. Ek olarak sık gözlenen sistemik hastalık olan Diyabetes Mellituslu anne adaylarının fetüslerinin fetal ekokardiyografi endikasyonu oluşturduğu unutulmamalıdır.